آنقدر غمگینم که گریه به کارم نمی آید

نگاهت شوخی کوچکی بود که خندیدن را از یادم برد

این تنهایی از سرم زیاد است

لبریز می شوم هر روز و تو را کم می آورم

آب از سر من گذشت

لاقل تو بخند

تا بودنت را باور کنم
.....
1393

...

پ.ن:

هیچی برای گفتن نیست

جز:

می دونستی ولی چیزی نگفتی

می دونستی ولی مغرور بودی

همون اندازه که وابسته بودم

همون اندازه از من دور بودی

نوشته شده در جمعه 93/3/9ساعت 7:28 عصر توسط پروانگی نظرات ( ) |