باید

نامت را از ذهن تمام قلم هایم پاک کنم

لبخندت را

از حافظه ی آینه ام

صدایت را

از دالان های گوشم

نگاهت را

از عمق چشمانم

کودکی شده ام

که الفبا را نمی فهمید

و هر بارمغلوبِ

دیکته ی شبش میشد

....

1392

نوشته شده در یکشنبه 92/10/1ساعت 11:7 صبح توسط پروانگی نظرات ( ) |